SONYAZ AKŞAMI

Soğuk; unutmadım, bir kedi ararken sabahı,

O akşam, nasıl da yağmurla toprağa karıştı. 

Sonyaz böyledir, dalından koparır bir yaprağı, 

Serttir rüzgarı, hasretle bekler solmuş yaprağı.

Böyle bir günde bekledim işte. Hafiften sancı,

Bir çay bir sigara; kötü geçti saat, ağarttı.

Gözlerim uzaklardan görüyorken bir ağacı,

Solup da düşen her yaprağın kesin kararıydı;

Gelmeyecek. Böylece hüzün sardı dört bir yanı;

Ne o kedi buldu güneşle başlayan sabahı,

Ne sonyaz izin verdi, dursun ağaçın yaprağı.

Yaşanmamış bir akşamım daha bitti sabaha,

Yalnız kalma diye bekliyorum, soğuk sonyazda.