ANNE OLMADAN ÖNCE İYİ DÜŞÜNÜN

Her zaman isteyip de olamayacağım, dünyanın en güzel duygusudur. Paha biçilemez ve kutsaldır.  Bir kadının yaşayabileceği mutluluğun doruk noktasıdır. Tanrının kadınlara verdiği en büyük lütuftur ve bir erkeğin hediye edebileceği en güzel sıfattır. Kadın ayağının altına cennetin serildiği andır fakat tanrının neden bu kadar büyük bir gücü her kadına verdiğini sorgulayıp günaha girdiğim bir olgudur. Her önüne gelenin almaması gereken bir sıfattır bu. Her kadının olmaması gereken kutsal bir meslektir. Şayet tam tersi olsaydı çöpten bebek cesetleri toplanmaz, cami avlularında bırakılan bebekler olmazdı. Kimi doğurur bakamaz, kimi bakar ama doğuramaz, kimi nasıl büyüteceğini bilemez, kimi pek çocuk yapıp sefaletin içine düşürür kendini ve evladını, kimi hiç umursamaz bu durumu...

Bu sıfata sahip olmadan önce çok düşünülmesi, tartışılması ve bu uğurda karar alınması gerekir. "Ne olacak lan doğururum" diyerek, sonrada saldım çayıra mevlam kayıra olmaz ki illa doğurmak şart değildir, evlat edinilebilir. Anne olmadan önce sorumlulukları üstlenmeye hazır olmak gerekir. Çünkü; cesaret, özveri, sabır, akıl, yeterlilik gibi kavramları beraberimde getirir. Sırf çocuk sahibi olmak hevesi veya karşı cinsi kendine bağlama kaygısı olmamalı.  Aksi halde bu statüye erişmenin hiç bir anlam ifade etmediği ve ilerleyen zamanlarda sıkıcı bir hal aldığı hatta hayatı bezdiren bir neden haline geldiği görülür.

Anne olmak; çocuk bu, düşe kalka büyüyecek ne var bunda lafını unutmak, defterden silmek, duymaktan nefret etmektir. Sanat eseri edasıyla evladını geliştirmek, sevgiyi, acıyı, tatlıyı vs bütün duyguları sabırla aktarmaktır. Oyunun sen yorulduğunda değil, onun sıkıldığında bittiğini bilmektir. Bebeği ilk kucağa alışta "gördüğüm en güzel bebek" demektir. Üşüdüğün halde evladını sarip sarmalamaktır. Öpücükle yaraları iyileştirme yeteneğine sahip olmaktır. Güzel yüzünüzü kaç yıl sonra görebileceğinizi merak etmektir. Gece yastığa kafayı koyunca önceki hayatınızı hatırlayamamaktır...