ÇIKMAZA VARMAK

Bir bina daha... Tüm kapıları tek tek çalıyorum. Merhaba.

Sadece bozuk ziller... Cenaze marşı, iyi günler sana!

Hangi kapıya yöneldimse suratıma indi açılmadan,

Sarı saçlı bir kadından merhaba. Çocuğunuz çok şeker.

Ya söyleyin de biraz daha nazik olsunlar. Bir elinde elma

Diğer elinde hamile bir kadının eli. İniyor beline kadar 

Pürüzsüz bir şalın mavi rengi. Evet, bebe size benziyor.

Nerede bu bey efendi? Yüzü der gibi uzun yollara gitti.

Çok sürmedi, tüm kapılar aynı. Saydım saydım 

Yolum hiç şaşmadı. Kadın elini uzattı bir anda.

Merhaba, merhaba... Arkasından bir hayta bakıyor iri iri 

Gözleri aynı Attilla, Mete gibi. Aynı size benziyor hanım,

Efendi nerede efendi? Çıkmaza vardı gözleri,

Göremedim bir hüzün yahut mutluluk. Konuşmadı,

Gözlerindeki çıkmaza vardım. Mavi sandım 

Girdap sanki kurtulamadım ve çalmadım bir kapı daha.

Ayrıca bir gönül daha, bir gönül derken binler de aynı.

Bir sabah daha ve yine hamile kadın... Daire çizer 

Durur süreğen adımlar. İşte bir kapı daha, anladım.

Çıkmazdan kurtulmam için önce çıkmaza varmalıyım.